Zapraszamy 26 lutego br. na wykład prof. Jana Harasimowicza pt. „Polska i europejska tożsamość Uniwersytetu Wrocławskiego…”

 

Muzea uczelniane są strażnikami tradycji akademickich, w nich kształtuje się pamięć o dorobku naukowym i dydaktycznym poszczególnych uczelni, a także o ich wkładzie w życie społeczne regionu i kraju. Zadania, jakie ma do spełnienia w tym zakresie Muzeum Uniwersytetu Wrocławskiego, są szczególne: uczelnia powstała w 1702 roku jako Akademia Jezuicka (z fundacji cesarza Leopolda I Habsburga), w 1811 roku została przekształcona w pruski uniwersytet państwowy (rozkazem gabinetowym króla Fryderyka Wilhelma III), a w 1945 roku – w polski uniwersytet państwowy (dekretem prezydenta Bolesława Bieruta). Każdy z tych „trzech początków” był inny i do obchodów rocznicy każdego z nich, Muzeum Uniwersytetu Wrocławskiego, powołane do życia w 1992 roku, musiało się inaczej przygotować. Wykład przybliży rolę Muzeum w celebracji trzech rocznic „założycielskich”, które świętowano w trakcie pierwsze piętnastolecie XXI wieku.

 

 

PROF. JAN HARASIMOWICZ, historyk sztuki i kultury, specjalizuje się w historii kultury renesansu i reformacji (ze szczególnym uwzględnieniem Europy Środkowo-Wschodniej), historii kultury i sztuki Śląska oraz historii nauki i szkolnictwa wyższego. Od początku swojej pracy związany jest z Uniwersytetem Wrocławskim. Studiował na tej uczelni historię sztuki i filozofię (1968-1975, kontynuował studia w tym zakresie na Uniwersytecie w Zurychu w 1978 r.). Tu obronił doktorat w 1985r. Tu także otrzymał habilitację w 1993 r. W 2001 r. otrzymał tytuł profesorski. Od 2003 r. jest kierownikiem Zakładu Historii Sztuki Renesansu i Reformacji UWr, od 2010 pełni funkcję dyrektora Muzeum Uniwersytetu Wrocławskiego. Uhonorowany został tytułem doktora honoris causa w zakresie teologii na Uniwersytecie im. Marcina Lutra w Halle i Wittenberdze (2010). Otrzymał m.in. Złoty Krzyż Zasługi (2005), Odznakę Honorową Złotą Zasłużony dla Województwa Dolnośląskiego (2013).

 

 

Do Jego najważniejszych publikacji należą m.in.:

– Treści i funkcje ideowe sztuki śląskiej reformacji (1520-1650), Wrocław 1986;

– Sztuka miast i mieszczaństwa XV-XVIII w. w Europie Środkowowschodniej, Warszawa 1990;

– Kultura artystyczna dawnej Legnicy, Opole 1991; Mors janua vitae. Śląskie epitafia i nagrobki wieku reformacji, Wrocław 1992;

– Kunst als Glaubensbekenntnis. Beiträge zur Kunst- und Kulturgeschichte der Reformationszeit, Baden-Baden 1996;

 – Atlas architektury Wrocławia, t. 1-2, Wrocław 1997-1998; Encyklopedia Wrocławia, Wrocław 2000 (2. wyd. 2001, 3. wyd. 2006);

 – Architektur und Kunst, [w:] Geschichte des Pietismus, vol. 4, Göttingen 2003, s. 456-485;

 – Il Rinascimento fuori dal limes romanus, [w:] Il Rinascimento italiano e l’Europa, vol. 1, Vicenza 2005, s. 415-438;

 – Na skrzyżowaniu europejskich dróg: Dolny Śląsk, Wrocław 2007; Adel in Schlesien. Herrschaft – Kultur – Selbstdarstellung, München 2010;

 – Schwärmergeist und Freiheitsdenken. Beiträge zur Kunst- und Kulturgeschichte Schlesiens in der Frühen Neuzeit, Köln/Weimar/Wien 2010;

 – Protestantischer Kirchenbau in Europa. Grundlagen und neue Forschungskonzepte, Regensburg 2015;

 – Cranachs Kirche. Begleitbuch zur Landesausstellung Sachsen-Anhalt Cranach der Jüngere, Beucha/Markkleeberg 2015;

 – Sichtbares Wort. Die Kunst als Medium der Konfessionalisierung und Intensivierung des Glaubens in der Frühen Neuzeit, Regensburg 2017;

 – Katalog Zabytków Sztuki w Polsce. Seria Nowa, t. IV: Województwo dolnośląskie, z.7: Powiat trzebnicki, Warszawa 2018.

 

 

Prof. Jan Harasimowicz jest członkiem m.in.: Komisji Historii Kultury Komitetu Nauk Historycznych PAN (od 1996); Polskiego Towarzystwo Badań Reformacji (prezes od 2002); Historische Kommission für Schlesien (od 2000); Comité International d’Histoire de l’Art (CIHA) ( od 2008); Rady Naukowej Interdyscyplinarnego Centrum Badań nad Pietyzmem przy Uniwersytecie im. Marcina Lutra w Halle i Wittenberdze (od 2008); Internationale Vereinigung für Germanistik (IVG) (od 2010).