ONA – Classicità
Artists: Zuzanna Czebatul, Barbara Falender, Maïmouna Guerresi, Irena Kalicka, Irini
Karayannopoulou, Magdalena Karpińska, Shana Moulton, Apolonia Sokol
Warsaw Gallery Weekend
30.09.2021-03.10.2021
Adres:
Muzeum Uniwersytetu Warszawskiego
Pałac Tyszkiewiczów-Potockich
Krakowskie Przedmieście 32, 00-927 Warsaw
Organizator: Polana Institute
Współpraca: Muzeum Uniwersytetu Warszawskiego i Centrum Badań nad Kulturą Warszawy Uniwersytetu Warszawskiego
Wystawa otwarta tylko podczas Warsaw Gallery Weekend 2021
30.09–03.10.2021, 11:00-19:00
Temat klasycyzmu lat dwudziestych i 30. XX wieku zaistniał w świadomości kuratorów przede wszystkim dzięki dwóm wystawom: „Realismus; Zwieschen Revolution
und Reaktion” z 1981 roku i londyńskiej „On Classic Ground. Picasso, Léger, de Chirico
and the New Classicism 1910-1930″ z 1990 roku.
Elena Pontiggia, kuratorka włoskiej recepcji ogólnoeuropejskiego „powrotu do porządku”, znalazła najtrafniejszą nazwę dla tej tendencji: nowoczesna classicità. Pokusie szukania harmonii, klasycznych idei i renesansowych inspiracji nie oparli się się m.in. tacy artyści jak Picasso, Georges Braque, Carlo Carrà, Giorgio de Chirico.
Choć w XX i XXI wieku artyści, zwłaszcza ci z basenu Morza Śródziemnego, wracali do inspiracji antykiem i renesansem (artyści włoscy tematy klasyczne przemycali zarówno
w pop-arcie, jak i w sztuce konceptualnej oraz transawangardzie lat 80.), próby te nie stworzyły niczego ciekawszego niż malarze tak zwanego „powrotu do porządku”
lat 20. i 30. XX wieku.
Minęło 100 lat. Współczesne kobiety artystki śmiało formułują własną recepcję antyku – niezależną, a często w opozycji do patriarchalnych wizji. Ich powrót do historii sztuki, inspiracja antykiem wydają się bardzo dojrzałe, inteligentnie przefiltrowane przez problemy współczesności, pozbawione ciężaru uwielbienia dla dawnych mistrzów.
Współczesna classicità jest kobietą. Kobieta nie pojawia się, jak u artystów z lat. 20. i 30. XX wieku, jako pretekst, jeden z symboli powracającego w malarstwie aktu, lecz jest podmiotem, główna bohaterką. Odyseusza zastępuje Penelopa, która po zwiedzeniu całego świata, która to podróż jest metaforą dojrzałości, dystansu i samoświadomości, wraca do Penelopy,
czyli samej siebie.
Materiały prasowe Polana Insitute
Comments are closed.