Wystawa „Perła architektury Warszawy. Sala Kolumnowa – wczoraj – dziś – jutro”. (22.02-14.03.2012)

 

Dziekan Wydziału Historycznego Uniwersytetu Warszawskiego oraz Muzeum UW zapraszają na  wystawę Perła architektury Warszawy. Sala Kolumnowa – wczoraj – dziś – jutro. Ekspozycja zostanie uroczyście otwarta o godz. 12.00 w dniu 22.02.2012 w Sali Kolumnowej Budynku Pomuzealnego (siedziba Instytutu Historycznego). Na wystawie zaprezentowane zostaną zdjęcia, ryciny oraz plany architektoniczne, prezentujące historię tego wspaniałego, klasycystycznego wnętrza w Warszawie. Ważnym motywem pokazu będzie również historia dawnej uniwersyteckiej kolekcji odlewów gipsowych, znajdującej się w tej sali do czasów II wojny światowej. Dodatkowo dla zwiedzających zostaną przygotowane wizualizacje wnętrza w technologii 3D.

Ekspozycja będzie czynna codziennie do 14 marca br. w godzinach: 10.00 – 17.00. Wstęp bezpłatny.

[singlepic id=421 w=320 h=240 float=center]

Zaproszenie Sala Kolumnowa – 22.02.2012

O sławie i prestiżu poszczególnych miast decydują w znacznym stopniu wybitni ludzie, którzy w nich wyrośli i piękno zabytków, które są ich symbolami. Niektóre z tych zabytków wyrastają ponad całe miasto, inne znajdują się w jego sercu, a jeszcze inne, na pierwszy rzut oka niepozorne i wtopione w większy kompleks architektoniczny, zachwycają swoimi wnętrzami. W prawdziwie magicznej i pięknej cząstce Warszawy, jaką jest zespół zabytkowy Uniwersytetu Warszawskiego przy Krakowskim Przedmieściu, wyróżnia się monumentalne wnętrze zwane Salą Kolumnową, które zachwyca szlachetnością proporcji, wysmukłymi kolumnami i elegancją architektonicznych detali. Sala ta, inspirowana arcydziełami architektury grecko-rzymskiej, pamiętająca młodego Fryderyka Chopina i czasy fundowania Uniwersytetu w 2. dekadzie XIX wieku, wraca do swojego dawnego splendoru i funkcji reprezentacyjno-muzealnej.

Nasza wystawa pragnie przywołać historię tego spektakularnego wnętrza i budynku, w którym się znajduje, oraz przypomnieć jej pomysłodawców i twórców. Jak przystało na początek trzeciego milenium, do tradycyjnych planszy z rycinami i zdjęciami dołączamy obrazy w poetyce nowych technologii, a w tym film z krótką opowieścią o tej Sali i Muzeum Sztuk Pięknych, które planowano w Warszawie już w latach 70. XVIII wieku.

Gmach Muzeum Sztuk Pięknych, obecna siedziba Instytutu Historycznego i dziekanatu Wydziału Historycznego UW, w którym mieści się Sala Kolumnowa, jest niejako refleksem idei wzniesienia w sercu Warszawy Musaeum Polonicum, a w nim galerii rzeźb. Ten piękny projekt pozostał na papierze, ale Stanisław Kostka Potocki, jego twórca, nie spoczął na laurach i zrealizował go w latach 1809-1820. W jednym ze źródeł z epoki czytamy: Na zachodniej stronie dziedzińca pałacu Kaźmirowskiego założono w jesieni tegoż roku [1818] fundamenta pod gmach dla sztuk pięknych przeznaczony, mieszczący w sobie jedną wielka salę na gabinet posągów, które w zamku pozostały po szkole malarskiej sławnego Bacciarellego założonej przez króla Stanisława Augusta. W murach tego pierwszego publicznego gmachu muzealnego na ziemiach polskich rodziła się polska sztuka narodowa i nowoczesna kultura artystyczna Warszawy. Marzenie króla Stanisława Augusta o utworzeniu Szkoły Sztuk Pięknych z prawdziwego zdarzenia doczekało się realizacji właśnie w tym budynku. To tu umieszczono długo gromadzone przez niego odlewy gipsowe najwybitniejszych dzieł sztuki świata antycznego, z których wiele zachowało się do dziś w Starej Oranżerii w Łazienkach.

W przestronnym wnętrzu Sali Kolumnowej miały miejsce uniwersyteckie wystawy Sztuk Pięknych, a w listopadzie 1862 roku właśnie tu dokonała się uroczysta inauguracja Szkoły Głównej. Odrodzona po latach represji po powstaniu listopadowym uczelnia rzuciła piękne i wzniosłe hasło, które do dziś nie traci na aktualności: NAUKA TO POTĘGA. W kolejnych dekadach XIX i XX wieku sala pełniła rolę to auli uniwersyteckiej, to sali seminaryjnej, ale była przede wszystkim – aż po okres międzywojenny – galerią dzieł sztuki, które służyły nie tylko przyszłym malarzom i rzeźbiarzom, ale też miłośnikom sztuki starożytnej i renesansowej. Z czasem nasza Sala stała się magazynem bibliotecznym. Obecnie wraca do dawnego splendoru i w sposób szczególny – za sprawą swej urody, bogatej historii i wielkiej roli w nauce i kulturze narodowej – staje się jednym z symboli Warszawy.

prof. Jerzy Miziołek,
Dyrektor Muzeum Uniwersytetu Warszawskiego